Bize ait olmayan herşey için

Bildiğiniz gibi abimle beraber yaşıyoruz ve genel olarak benimle dalga geçmeye bayılıyor. Söylediklerini aynen sıralıyorum

*O cep telefonundan çektiğin fotoğraflar yeterli oluyor mu?

*Kaç megapiksel ki o ?

* Ne zaman doğru dürüst bir makina alıcaksın?

*ahahah çok cimri olduğun için bunun olma olasılığı düşük tabi. 

Ben blog üzerinde genelde samimi yazarak öyle çok ciddi fotolardan kaçınarak paylaşımlar yapıyorum, bilmiyorum kimse bundan rahatsız mı ama abimin aşağıda gördüğünüz ilk iki fotoğrafa yorumu şöyleki:

 *Arkada fon olmadan mı çekiceksin?
 *Çok ciddiyetsiz oluyor böyle.
 *Ciddi olmalısın- buna cevabım da aynen şöyle "ciddi bir iş yapmıyorum ki"
Yani benim için  tasarlamak,kuklalarla uğraşmak, birşeyler paylaşmak ciddiye almadığım sürece kendimi rahat hissederek sürdürebileceğim uğraşlar. Sadece istediğim için yapıyorum. Mesela buyüzden hiç birşey satmıyorum, ben zorundalıklar altında tasarımı kısıtlanmış gibi hisseden taraftanım ve bu durumlarda direk kitleniyorum bütün isteğimi kaybediyorum. İşte tam da buyüzden seviyorum Elde Herşeyi. İstediklerimi tasarlayıp paylaşabildiğim ,neden hala bitirmedin yorumunu almadığım tek yer burası. Ben bir fabrika değilim ki saatinde gününde iş teslim edeyim. Bazen diyorlarki 1 ayda bitirirsin bir kuklayı yooo yok öyle birşey canım ne zaman isterse,aklıma nezaman yeni birşeyler gelirse o akıcılıkta. Tabi bu cevaplarım abicime değil bunlar sadece yaşadıklarıma verdiğim cevaplar.

 Neyse sözü kısa tutayım ben.
Belki biraz abi sözü dinlemek lazımdır diyerek krem-gri fon önünde çektim diğer fotoğrafları.

Elbisenin üst kısmının yarısı bitti sayılır. Detaylar kaldı biraz. 

 Aşağıda gördüğünüz gibi amorf metal ile mini giydirmeler yaptım. Henüz kıyafete monte etmedim ama sizinle paylaşmak için iğneleyip öyle çektim fotoğrafları.

 Buarada bir sorun çıktı malesef: Metal eklemler hafiften kararmaya başladı, bu da gösteriyorki paslanmaları kaçınılmaz son olabilir. Bakalım ilk çözüm akrilik malzeme ile boyama olacak. Başka çözüm önerilerine açığım...

Sosyal sorumluluk anı:

Aslında çok heyecanlı bir şekilde açmıştım bilgisayarımı, dedim resimleri yükleyeyim yazımı yazayım yatayım . Buarada kaşındım tabi gittim bir facebook'a baktım. Bazen öyle anlar olur ya birşeyi anladığınız anda lanet olsun keşke anlamasaydım diye bir bocalama yaşarsınız. Bir sokak köpeğinin fotoğrafı vardı başlıkta da trafik kazası yazıyordu. Ekranda göremediğim resmi açmamla kapatmam bir oldu. Sanıyorum öyle bir kaza yarası bizde olsa şoka girip komanın yolunu tutmuştuk ancak hayvan gayet sakin yardım edilmesini bekliyordu. Hiçbir zaman ne iyi bir hayvan dostu  ne de bir insan dostu oldum. Ama bu yaşananlarla insan düşmanı olma yolunda ilerliyorum.Yaşadığımız kocaman dünyayı neden sadece bizimmiş gibi yaşadığımızı bir türlü anlamıyorum. Biz sadece bize değil bizden başka  herşeye de zararlı varlıklarız. Sürekli çoğalıyoruz    

ve heryeri resmen yağmalıyoruz sonra da önümüze çıkan engeller insanlığımıza zarar getiriyor diye ya yok ediyoruz ya da çiğneyip geçiyoruz. Söylenecek milyonlarca şey var sanırım... 

Minik bir çocuk umuduyla "Siz onlardan olmayın olur mu ?"